Partia szkocka zawdzięcza swoją nazwę korespondencyjnej partii rozegranej w 1824 roku między Edynburgiem a Londynem. Popularny debiut w XIX wieku, po roku 1900 znacznie stracił na popularności wśród światowej czołówki. Było to spowodowane ówczesną teoria, która mówiła, że grając ten debiut białe zbyt szybko rozpoczynają walkę w centrum szachownicy i tym samym dają czarnym szansę na szybkie wyrównanie gry. W drugiej połowie XX wieku otwarcie to było używane przez arcymistrzów Garri’ego Kasparowa i Jana Timmana jako tajna broń na dążenie przez czarne do grania dobrze zanalizowanej partii hiszpańskiej.
Wersja od strony czarnych: